Takiyye’nin İktidarı

İktidara ilk gelirkenki balkon konuşmasını bize dönüp dönüp temcit pilavı gibi anlatanlar şu an kara çorba misali, karardıkça kararıyorlar. Çünkü, refere ettikleri USTA, birden çok karakteri bünyesinde barındıran usta bir rol modelmiş meğer! Fakat işin daha da komik tarafı, Usta’nın etrafındakiler de aynı sahnede tecrübeli oyuncularmış. Usta’nın yalnız yakın etrafı değil; uzak etrafı, hata yandaş halk da sahnede birer karakter oyuncularıymış. Oyunu ise bir avuç iflah olmaz LAİK!çi parasını vererek seyrediyormuş.

Bir kalabalık yaşlılar toplantısında bulunuyordum. Asya cemaatinden olduğunu söyleyen bir amca, konu İsmet İnönü’den açılınca; “O da gomünüsttü!” dedi. Ağzım bir karış açık dikkat kesildim. İnönü, öğrendiğim kadarıyla komünist olmaz, sosyalist olamaz, hatta sosyal demokrat bile değildi. Karma ekonomiyi ve karma halk topluluğunu benimseyen katıksız Laik bir insandı. Nasıl anlatacağım ki! Usta hakkında bilgili olduğunu anlatmaya çalışan bir fotografçı, ekonomimin Marksist taraflarını övünce, aynı amca; “Tayip Bey tam da Marksist ekonomiyi icra ediyor !” dedi. Herkes onayladı sanırım, herkes susmuştu. Hemen ardından duyulan ezan sesiyle, birçokları camiye gittiler.

Ana konuya dönecek olursak: AB bile Erdoğan iktidarında kurban kesmişti. Hatırlayan iyi hatırlar. AB başkanı bile Kılıçtaroğlu’nu Brüksel’den kovmuştu! Almanya dahil, hemen tüm AB ülkeleri CHP yöneticilerine randevu vermiyorlardı. Bu arada Akp icraatları yazılı, görsel ve işitsel medyada ballandıra ballandıra her satırı “Önemli Açıklamalar!” şeklinde yer alıyordu

İşin küçük bir itirafı: GEZİ, bir avuç insanın ‘canım sıkıldı Taksim’e çıkıyorum’ demesiyle başlamadı. Tarihsel olaylar, tarihin süzgecinde değerlendirilmelidir. Siyasi olaylar ise toplumun süzgecinden geçmelidir. GEZİ, aç olan insanların isyanı değildi. İyi analiz edenler bunu net olarak göreceklerdir (Gezi’nin ekonomik tarafı yoktu ve bu durum büyük eksiklikti). GEZİ; Sanal medyada yaşanılan özgürlüğün gerçek ortamda karşılığını bulamaması sonucu pişen duyguların patlamasıydı.

İşte Takiyye burada hemen devreye girdi. Kendilerinde olan gizli gündemin bu insanlarda da olduğunu düşündüler, inandılar, ikna ettiler ve ikna oldular( Lobi, ajan, düşman gibi komplo teorileri o cenahta bu nedenle tuttu). Oysa, GEZİ’de sıradan isyanın dışında hiçbir şey yoktu. Gezi’nin ilk birkaç günkü Arınç görüşmeleri ve alttan almaları devam etse, GEZİ çabuk biterdi. Ama kindar ve dindar usta, halkı açıkça tehdit edince kaybedecek bir şeyleri olmayan kalabalık da bu duruma direndi.

Bu aşamadan sonra herkes sakince düşünmeye başladı. Bu iktidardaki insanlar bir öyle, bir böyle konuşuyor, davranıyor ve icraatte bulunuyorlardı. Ayrıca karizması çiğnenen Erdoğan hükümetinin imajı artık dokunulmaz değil, yerden yere vurulabilecek bir yapıdaydı. Zira, polisin en acımasız gaz ve cop şiddetinde bile isyan edildi ise, bu direnç ve güçle Erdoğan hükümeti baş edemezdi.

Felsefe; düşünmek için bile düşünmek lazım, der. Bu insanlar çok sık düşündüler ve düşündükçe, adeta muskalaşmış AKP iktidarının hatalar zincirinin farkına vardılar. Aydınlandılar. Fark edilmek ve fark etmek nedir, anlamını keşfettiler. Bu esnada çok ama çok etkili bir tepki oluştu. Gezi ve sonrası bazı yandaş basının tirajının yalan, bazılarının ise hayali olduğunu da öğrendi GEZİ’ciler. Bir süre sonra merkez medya tirajı tepe taklak gitti. Adeta ülkenin en çok satan gazetesi Sözcü olmak üzereydi. Üstelik onca baskılara rağmen. Şirketlerin reklamları da satmaz olmuştu. Ticaret içten içe durmuştu.

Şimdi 17 aralık operasyonunun başarısını anlatıp duracak birçok fırsatçı ama dönek gazeteciler. Oysa o operasyon olmasaydı bile, birkaç ay daha dayanırdı bu daralmış ve bunalmış ekonomik ortam. Zira ülkenin en okumuş ve en etkili kitlesi protestoyu içten içe devam ettirmekteydi. Ticari hayatın buna dayanacak fazla gücü kalmamıştı. (Suriye politikası dolayısıyla yaşanılan oldukça berbat ve kötü politikanın ve yaşanın falsoların halkın gündemine gelivermesi, sosyal medyanın ülke nüfusunun yarısı tarafından izlenir olması ayrı ve önemli bir etkidir, ayrı değerlendirilmelidir.)

Son durumda ise birçok gazeteci Erdoğan’ı ve çevresini yerden yere vurmaya çalışıyor. Oysa Erdoğan’a,  ‘demokrasi treninden zamanı gelince ineceğiz’ dediği için, bizler Takiyye derken iflah olmaz dönek ‘Evet’çiler değildir diyorlardı. Şimdi timsahın gözyaşı sel olmuş akıyor. Ama bu durum GEZİ kitlesi için daha tehlikeli. Zira özel yaşam ve özgür yaşam ortamını, eşit şans ve eşit iş ortamını dinamitleyen hedef kitle sayısı çoğaldı. İktidar, bütün direnciyle duruyor. Cemaat beklenmedik ve en acımasız bir güçle ortaya çıktı. Yetmez ama evet’çi döneklerin gücü de oldukça fazlaymış. Sanırım AB fonlarıyla iyi beslenmişler.  Gene kaldık baş başa. Mücadele bir yerde değil en az üç yerde yapılacak ve üçü de TAKİYYECİ. Bakalım ülke nereye gidecek..

Yazar Sayfası: Yazarın Köşesi: / Tarih: 11.01.2014 00:00:00 / Okunma = 3148